Het slotwoord is een wezenlijk onderdeel om onze reis blog mee af te sluiten.

De blog blijft gewoon bestaan en diegene die wel eens terug wil kijken kan dat blijven doen en mogelijk zijn er mensen enthousiast geworden om deze tocht te ondernemen en willen hierover informatie inwinnen, ze kunnen dit doen via onze site of kunnen met ons contact opnemen.

Uiteindelijk hebben we na 28 fietsdagen het navolgende gemiddeld verbruikt;

3 broden per dag

3 chocolade repen (vooral Mars, Bas zijn favoriet) per persoon per dag

2 schaaltjes gesneden kaas per dag

1 schaaltje ham per dag

3 blikken groente per dag

2 potten pastasaus per dag

2 blikken groente met vlees er doorheen per dag

1 zak minimaal 500 gram Spaghetti, pasta in verschillende vormpjes of rijst per dag

1 minifles Coca Cola per dag

2 a 3 bananen per dag

De nodige jam en vette yoghurt.

Het merendeel is 3 tot 4 kilo afgevallen met uitzondering van Hans, slechts 1 kilo. Ondanks dat we dagelijks veel gegeten hebben om de honger te stillen. Maar het fietsen van zo’n 100 kilometer per dag en de kou heeft hierin een wezenlijke rol gespeeld.

De tent is voor de meerderheid van ons bij een volgende tocht geen optie meer, omdat je na een aantal dagen geradbraakt ’s morgens op staat en je vaak geen gelegenheid hebt om een fatsoenlijke zitplaats te krijgen op een camping. Dit bevorderd niet de rust die je elke dag toch weer hoopt te vinden.

De Chinezen, fietskarren, zijn bij normaal en niet dagelijks extreem gebruik een handig middel om spullen met de fiets te transporteren. Bij deze tocht kwamen ze te kort omdat er niet hoog genoeg gestapeld kan worden i.v.m. instabiliteit, de assen die op de fiets gemonteerd worden niet strak genoeg vastgezet kunnen worden en de uiteinden ervan hol zijn waardoor bij veel vibratie, wrikken en druk deze spontaan kunnen afbreken.

De asjes in het wiel van de kar vertonen vrij snel haarscheurtjes waardoor er irritante knarsgeluiden ontstaan. Al met al niet de perfecte oplossing. We hebben ze uiteindelijk bij de plaatselijke fietsenmaker in Santiago de Compostela achtergelaten, voor noppes.

Natuurlijk willen wij eenieder die ons een warm hart heeft toegedragen hartstikke bedanken voor de ondersteuning. Wij genoten elke dag van jullie reacties en naar wat ik heb begrepen zaten velen ’s avonds achter de PC/smartphone te wachten op onze ervaringen. Ook diegene die ons gratis fotoruimte hebben geschonken en natuurlijk Osteopathie Zorg de Keizer voor het sponsoren van de kleding.

Wij hopen dat de kaarsjes, die we onderweg hebben aangestoken (bedankt Ger en Hans), hun werk hebben gedaan.

Hieronder heeft eenieder van ons zijn eigen ervaring in het kort beschreven om een goede indruk te geven wat dit met ons gedaan heeft.

Nu anderhalve week na thuiskomst en twee werkdagen verder maar eens terugkijken op onze (mijn) camino, ik ben Erwin Hageman.

Het blijkt niet mee te vallen om kort iets te vertellen over mijn ervaring. Een glimlach is steeds het eerste wat mij overkomt als er beelden voorbij komen van deze fantastische reis. Ontzettend veel gezien wat ook wel blijkt uit de vele foto’s en verhalen op dit weblog die door velen werden bekeken en waar ontzettend leuke reacties op kwamen.

Ik heb ontzettend genoten van de prachtige natuur en soms schilderachtige dorpjes en vergezichten alhoewel de heuvels soms wel eens begonnen te vervelen. Ik wist dat we de zware route hadden gekozen maar dat we 4 weken meestal bijna hele dagen over de talloze bulten heen moesten had ik niet gedacht. Desondanks was het goed te doen. Je raakt in een flow en wilt s ’morgens weer zo snel mogelijk op de fiets. Vreemd eigenlijk als je last hebt van zadelpijn.

Dat hulp uit onverwachte hoek komt en dat het schijnbaar ook altijd komt blijkt als je op zoek bent naar en slaapplaats of als je pech hebt. Er is altijd wel iemand die hulp bied of de weg wijst, al is het maar naar de supermarkt want eten hadden we veel nodig. Prachtig om dit te ervaren. Zo kwamen we op onverwachte plekken zoals de Jurt op de berg of de herberg waar alles nog op de ouderwetse manier gaat. Bijzonder om dit mee te maken. Het weer had beter gekund. De hoeveelheid regen viel wel mee maar de temperatuur had wel wat hoger gemogen. Over het algemeen was het te koud. Het cafeetje met open haard in Roncesvalles kwam op het juiste moment.

Voor mij was het bereiken van Cruz de Ferro het mooiste moment van de tocht. Dit was het doel. Het leggen van de steen die je van thuis meeneemt. Ook de omgeving vond ik hier het mooist. Santiago de Compostela was wat dat betreft een tegenvaller.

Als fietser kom je vanaf de andere kant dan de lopers Santiago binnen. Waar bijna de hele route pijlen de weg wezen was er hier geen een te vinden en zo werd het een zoektocht naar de kathedraal, die overigens wel zeer de moeite waard was.

Het bijwonen van de pelgrims mis was een waardig einde van onze camino.

Kortom een geweldige ervaring. Een aanrader voor iedereen die nog goed ter been is. Voor deze mensen geld buen camino.

De slotreactie van Hans Jenniskens,

De tocht heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten, het avontuurlijke wat ik zocht heb ik zeker gevonden, ik heb me 4 weken toch een pelgrim gevoeld die elke dag op weg ging om uiteindelijk om 's avonds ergens een slaapplek te vinden. We hebben veel meegemaakt, afgezien, regen, wind en kou gehad maar, dat weeg niet op tegen de vele mooie landschappen, steden, dorpjes, kathedralen en om niet te vergeten mensen die we ontmoet hebben. Deze ervaring blijft dan ook eeuwig in mijn geheugen gegrift.

Na anderhalve week thuis te zijn kan ik, Bas Gommans, pas echt vertellen hoe ik mijn tocht naar Santiago de Compostela heb ervaren. Ik kan nu zeggen dat het spannend, uitdagend, vermoeiend, gezellig, saamhorig, sportief, enerverend, sociaal, respect hebbend voor de medepelgrims en cultureel was. Maar vooral een ervaring die ik mijn hele leven niet meer zal vergeten!!

I DID IT!!

Zoals mijn mede caminogangers al beschreven hebben is deze pelgrimstocht voor mij, Peter Janssen, een ervaring die je nooit meer zult vergeten. De kou die we veelal hebben doorstaan gepaard met regen, natte sneeuw of hagel kunnen de enkele dagen met zon en de gigantisch veel mooie uitzichten, de levenservaring, het genot, de rust, de spanning, de emotie en vooral de genoegdoening niet overtreffen.

De Walloniër en de Fransman zijn me toch wat tegengevallen wat betreft gastvrijheid en hulpvaardigheid, waar daarentegen de Spanjaard veel behulpzamer is.

Gelukkig zijn we bespaard gebleven van lichamelijk onheil en hebben we de mechanische mankementen kunnen overwinnen.

Eenieder die van plan is deze tocht te ondernemen, te voet of met de fiets, adviseer ik om niet te twijfelen maar het gewoon te gaan doen, het is zo fascinerend en voegt werkelijk iets toe aan je levensverhaal.

Met de wil, zoals eenieder van ons de tocht is aangegaan en heeft volbracht, kun je ver komen en overtref je jezelf.

Mijn bioritme is nog wat ontregeld. Heb nog veel honger en probeer de 4 kilo er weer z.s.m. bij te eten.

Al met al een megaervaring en wie weet wat de toekomst ons nog brengt.

BEDANKT NAMENS ONS ALLEN!!!

Bas Gommans, Erwin Hageman, Hans Jenniskens en Peter Janssen.